Brzmi nieźle.
Z jednej strony wydawałoby się, że ten innowacyjny pomysł a) pozwoli przyszłemu pracownikowi niejako odnaleźć się podczas rozmowy, dzięki symulacji tej przykrej rzeczywistości, a z drugiej pozbawi go obaw związanych z rozmową ukazując ją w sposób zupełnie odmienny od wyobrażeń (?). b) Dzięki pokazaniu w jaki sposób rekruter próbuje nas „podejść”, poprzez zadawanie pokrętnych pytań, które pomimo że na pierwszy rzut oka nie są w stanie nam zagrozić, to w rzeczywistości jednak wpływają na ostateczną decyzję odnoszącą się do zatrudnienia. c) Przedstawiając szereg hipotetycznych odpowiedzi, na pytania które mogą zaważyć na decyzji i pojawiają się najczęściej w najbardziej krytycznych momentach rozmowy. Warto znać na nie idealne odpowiedzi, które nie tylko wyciszą skołatane nerwy, ale jednocześnie zagwarantują powodzenie.
Na to przynajmniej wskazywałaby nazwa symulator rozmowy rekrutacyjnej. A tu nic. Niestety. Jeszcze trochę poczekamy na narzędzie które rzeczywiście zobrazuje i uściśli problem, ponieważ sprawa nie jest taka prosta jakby się wydawało.
Istniejące narzędzia nie dość że nie minimalizują efektów stresu, to dodatkowo je potęgują. Czy komuś coś tak naprawdę mówi, że do tego czy innego pytania trzeba się należycie przygotować bo zła odpowiedź (czyt. nie taka jaką chce usłyszeć rekruter a co on chce usłyszeć to tego przecież nie wie nikt) może zaważyć na decyzji odnoszącej się do zatrudnienia lub znajomość odpowiedzi na te czy inne pytanie jest mniej lub bardziej ważna?
Zasadniczo tak jak ciężko jest przewidzieć pytania na rozmowie rekrutacyjnej tak i tu symulator niestety nie spełnia do końca oczekiwań. Nie dość że narzędzia w niewielkim stopniu odpowiadają realiom rozmowy rekrutacyjnej to w dodatku nie udzielają zainteresowanym żadnych konkretnych odpowiedzi. Dodatkowo propozycje idealnych reakcji w żaden sposób nie ułatwiają kandydatowi zrozumienia przyczyn ewentualnej porażki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz