Zawody przyszłości

Państwo się starzeje. Osób starszych i niesamodzielnych wciąż przybywa, a młodzi, zdolni wyjeżdżają szukając szczęścia, siebie i pieniędzy. Generalnie godnego życia. 

Tymczasem w kraju wciąż pozostają rzesze bezrobotnych i prawdopodobnie chętnych do pracy?

Jednym z pytań nurtujących bezrobotnych, osób bez pomysłu na siebie, oraz wykształcenia jest „ale gdzie ja mam szukać tej pracy?” Odpowiedź nie jest całkiem prosta, ale …

Internet podpowiada…

Zawodem przyszłości staje się Opiekun Medyczny. Ładnie brzmiąca nazwa to nic innego jak nasza poczciwa acz zmodernizowana szpitalna salowa. W związku z czym Opiekun/ka Medyczny/a wesprze pielęgniarkę w codziennych obowiązkach, pościeli łóżko, umyje chorego, powypełnia papiery – to przede wszystkim. Pomimo że w trakcie nauki uczy się mierzyć ciśnienie to nikt mu/jej na to w szpitalu nie pozwoli. Nie podaje oczywiście lekarstw, w zasadzie nie zarabia pieniędzy i w zasadzie nie powinna/ien udzielać choremu informacji, ale odesłać interesanta prosto do lekarza, który zapewne ma czas. Opiekun Medyczny może za to pouchylać okna, podać jedzenie i zdiagnozować symptomy groźnego wirusa na podstawie oceny zewnętrznej pacjenta. Musi jednak pamiętać żeby myć ręce co najmniej 100 razy dziennie. 

Mało stresująca praca, przynajmniej z punktu widzenia wysokości wynagrodzenia, sprowadza się do opieki i wsparcia psychicznego osób chorych i niesamodzielnych tj. cierpiących na  Alzhaimera, Parkinsona czy Osteoporozę itd.

Inaczej sytuacja wygląda w Niemczech, Skandynawii i Wielkiej Brytanii co nie zmienia faktu, że to głównie w Polsce nie braknie pracy, z tym że za nieco niższą pensję - Polskich Opiekunów Medycznych nie stać i nie będzie stać ani na wakacje, ani na przeżycie.

Do odważnych świat należy, dlatego decydując się na wyjazd za granicę możesz liczyć na bardzo dobre wynagrodzenie, profesjonalizm i szacunek w pracy, a nawet dobrą atmosferę.

W Wielkiej Brytanii personel medyczny jest na wagę złota, więc znalezienie pracy nie powinno stanowić jakichkolwiek przeszkód w organizacji życia za granicą. 

Aby zostać Opiekunem Medycznym należy ukończyć 1-2 letni kurs zakończony egzaminem państwowym. W ramach zaświadczenia o ukończeniu szkolenia, Absolwent otrzymuje międzynarodowy dyplom. Szkoły, które kształcą w zawodzie Opiekuna Medycznego wymagają praktyk zawodowych, dzięki którym automatycznie zwiększasz swoją wartość rynkową. 

W zależności od kraju, wymagania w stosunku do Opiekuna Medycznego ulegają zmianie, stąd konieczność uzupełnienia wiedzy, niemniej jednak podstawową wiedzę warto zdobyć już w kraju. Skorzystanie z polskiej oferty edukacyjnej wyniesie zdecydowanie mniej.

Wraz ze wzrostem doświadczenia w pracy i jednoczesnym doskonaleniem języka obcego – niemieckiego - zarobki Opiekuna Medycznego będą sukcesywnie i satysfakcjonująco wzrastać.

Rozpocznij życie w Australii

Australia  - państwo - kontynent liczące raptem 22,5 mln mieszkańców. Dla jednych miejsce „gdzie dosłownie wszystko próbuje Cię zabić”, a dla innych idylliczna kraina „miodem i mlekiem płynąca”.

Prawdą jest, że Australia to kontynent o wysoko zakrojonej różnorodności wszystkich mieszkańców, także tych ze świata zwierząt. To właśnie w Australii wyróżniamy najwięcej groźnych dla życia człowieka gatunków zwierząt, robali i innych gadów, których już niewielka ilość jadu potrafi uśmiercić człowieka w mgnieniu oka. Jest to jednak również kraj najbardziej rozpowszechnionych wartości takich jak tolerancja, szacunek i wolność na każdej płaszczyźnie  życia. 

Australia bardzo selektywnie podochodzi do kwestii imigrantów. W przeciwieństwie do innych bardzo popularnych kierunków emigracji takich jak chociażby Wielka Brytania, Australia stworzyła całą siatkę wymagań dla swojego przyszłego, potencjalnego mieszkańca. 

Australia ceni ludzi wykształconych, ale dojrzałych moralnie. Potrzebuje ludzi z praktycznymi umiejętnościami, jak również doskonałą znajomością języka angielskiego, niemniej bez zgody na przestrzeganie flagowych reguł kraju, nikt nie ma szans na przekroczenie granicy.

Do najważniejszych wartości wyznawanych i respektowanych przez wszystkich mieszkańców kraju są: duch zgody i pokoju, równość, tolerancja, szacunek i uczciwość. Każda osoba, która zdecyduje się na życie w Australii musi zapoznać się i podpisać zobowiązanie na bezwzględne przestrzeganiech reguł:

Społeczeństwo Australii przestrzega  i wyznaje równość wszystkich ludzi zarówno na tle religijnym, etnicznym jak i kulturowym.  Każda jednostka ma nabyte prawo do wolności słowa, wyznania i przekonań. Język angielski jest językiem narodowym, który sanowi najważniejszy czynnik integrujący i spajający wszystkich mieszkańców kontynentu. 

Bez względu na ryzyko odmiennej interpretacji, podstawowe znaczenie tych zasad nie ulega zmianie – brak adaptacji, nadinterpretacja zasad, jak również łamanie tych praw skutkuje niezwłoczną deportacją. Jest to jedyny taki kraj, gdzie skrajności i fanatyzm są tępione na tak wysoką skalę.

Australia kusi nie tylko wysoko rozwiniętą kulturą osobistą, etyczną i intelektualną, ale również wspaniałą pogodą, pięknymi plażami i różnorodnością krajobrazu. Jest to sielanka dla poszukiwaczy przygód, odkrywców i ludzi którzy mają „dość zła tego świata”. 

 

Kolejnym aspektem, który wyróżnia Australię spośród wielu innych miejsc jest silna potrzeba jej mieszkańców do udzielania sobie nawzajem pomocy, zazwyczaj wolontaryjnie. 

W Australii znajdziemy najbardziej napalonych amatorów surfingu, oraz sportu zwanego bushwalking czyli w wolnym tłumaczeniu eksplorowanie dziczy/buszu, a także ludzi pełnych pasji i odważnych pomysłów na życie. W zamian Australia gwarantuje stabilne życie na wysokim poziomie, wolność i pokój.

Australia jako stosunkowo młode państwo, nie posiada zbyt burzliwej i długiej historii. Umieszczona na mapie przez Ptolemeusza przez 1000 lat widniała na niej widniała jako nieznany i nieodkryty nikomu ląd, który pełni funkcję: „konieczności zachowania równowagi na świecie” – panowała powszechna koncepcja, iż jest to ląd, który równoważy ciężar półkuli północnej, a być może przeciwważy miejsca gdzie dominuje wojna, głód i brak poszanowania do życia ludzkiego?

Australia kusi, pogodnymi ludźmi, otwartym rynkiem pracy, jak również szeroko zakrojonym humanitaryzmem i bardzo restrykcyjnymi zasadami co do przestrzegania podstawowych praw ludzi, ale jednocześnie jest to trwała izolacja od nieco bardziej brutalnej rzeczywistości, wojen, głodu, bezrobocia i braku poszanowania drugiego człowieka. Od  samych ludzi jednak zależy czy poprzez swoje działania, pracę oraz stosunek do innych ludzi stworzymy swoją własną, małą Australię gdziekolwiek tylko jesteśmy. 

Techniki zarządzania czasem

Podczas gdy większość artykułów sprowadza się do tego jak stworzyć dłuuugi plan działania oraz metodach jak wykonać jak najwięcej w jak najkrótszym czasie, warto zwrócić uwagę także na racjonalizację naszych założeń. Być może przeświadczenie o słabej organizacji czasu wynika z nadmiaru obowiązków, którym nie sprostał by ktokolwiek?

Zarówno prokrastynacja, ale również intensywne działanie i brak umiaru w dłuższej perspektywie przyczynią się do wycieńczenia organizmu. Metoda budowania planu i wyznaczania dziennych/miesięcznych czy długofalowych planów jest pomocna jeśli ma również na uwadze normalne życie. Wprost proporcjonalnie do wydłużającej się listy zadań, napięcie i stres wzrastają, w rezultacie uniemożliwiając efektywne działanie w czasie. 

Reasumując, prawidłowe zarządzanie czasem polega na tworzeniu planu, który jest swoistą mapą myśli, który uporządkuje cały szereg obowiązków, ale także poprzez wizualizację zadań, przyniesie ulgę i zredukuje stres. Dzięki niemu będziemy mieli jasny pogląd na temat postępów w pracy, jak również będziemy mogli racjonalnie podjąć się realizacji wyznaczonych działań. 

Jak uniknać efektu „jojo” – dodawania coraz większej ilości zadań do listy, która prowadzi do lawiny niepowodzeń?

Nieustanne dopisywanie kolejnych "priorytetów" niecierpiących zwłoki, przecenianie swoich możliwości zakrawające o pracoholizm, a także lekceważenie istoty odpoczynku, snu i relaksu w dłuższej perspektywie zrujnuje cały plan, oraz doprowadzi do choroby - długotrwały stres powoduje bezsenność, problemy metaboliczne i trawienne, a  w końcowym efekcie znacznie utrudnia uczenie się, zapamiętywanie oraz rozwiązywanie najprostszych problemów.

Zarządzając czasem efektywnie należy z rozwagą podejść do kwestii planowania, wziąwszy także pod uwagę czynnik jakim jesteś Ty sam. Planując i dodając do listy nowe czynności, wyzwania i/lub zobowiązania  postaraj się zachować w tym wszystkim umiar. Efektami przepełnienia listy będą wyłącznie zaległości, frustracja, a finalnie opinia osoby niekompetentnej, niezorganizowanej i roztrzepanej, której  wysiłki zostaną ocenione odwrotnie do nakładu pracy jaki włożyła w nieskończoną lub/i niestaranną pracę.

Do głównych błędów popełnianych w procesie planowania należą:

Nierealne terminy

Przekraczanie ludzkich możliwości

Zbędny pośpiech

Brak asertywności

Brak zdrowego rozsądku

Brak czasu na relaks

Brak czasu na sen

Stres
Nieprawidłowe priorytezowanie

Kiedy wypisanie wszystkiego co mamy w głowie przynosi ulgę, gdyż wreszcie mamy czarno na białym zarys zadań do wykonania, to jednocześnie zawsze należy pamiętać o rozsądnym nadawaniu wagi poszczególnym zadaniom. Nie wszystko musi być na już i nie wszystko musi być wyłącznie na naszej głowie, natomiast aby wykonać pewne rzeczy dobrze, należy poświęcić im czas.

Kim jest przedsiębiorca? Świątecznie.

Skoro przedsiębiorczość to proces organizowania i prowadzenia działalności gospodarczej, jak również podejmowanie ryzyka, to przedsiębiorca to nikt inny jak osoba, która te czynności wykonuje – organizuje, zarządza, ryzykuje. Niemniej jednak z naukowego punktu widzenia typ przedsiębiorcy jest rozpatrywany również z wielu innych stron – sposobów motywacji, typu osobowości, skutków i wyników decyzji przedsiębiorców, oraz sposobów w jaki realizują swoje cele biznesowe i osiągają sukces – zależy czyim okiem patrzeć na sprawę – socjologa, psychologa czy ekonomisty.

Według Schumpetera przedsiębiorcy to „elita nawiedzona  duchem przedsiębiorczości”, dla innych to zwykły "bazarowy handlarz".

Jak zwał tak zwał, przedsiębiorcy nie można zarzucić braku zaradności, pewności siebie czy pracowitości. Osoba z „żyłką do interesów”  bez wątpienia odnajdzie się nawet w trudnych warunkach ekonomicznych, nie grozi jej bezrobocie. Dodatkowo „duch przedsiębiorczości” inaczej zwany łaską pomysłowości , wyobraźni, konsekwencji, zapału i energii, oraz determinacji w działaniu z pewnością nie utrudni przedsiębiorcy prowadzenia dostatniego i wygodnego życia. 

Osoba pracująca na własny rachunek na pewno wierzy we własne siły i możliwości, jednocześnie potrafi „zamienić słowa w czyn”, a nawet „ołów w złoto”.

Ponadto, prawdziwy przedsiębiorca ma coś z maga i artysty. Potrafi przewidzieć przyszłość – a może nawet kształtować ją na własną korzyść?  Rzeźbi potrzeby, tworzy nowe. Potrafi sprzedać rzecz dotąd nikomu nie potrzebną, albo odnaleźć nagle coś wszystkim niezbędnego o czym dotąd nikt inny nie pomyślał.

Wykorzystuje szanse, słucha otoczenia i niezwłocznie działa. Wprowadza nowe pomysły w życie.

Jednak cechą, która najbardziej wyróżnia przedsiębiorcę od „szarego tłumu”, jest jego zdolność motywowania siebie i przede wszystkim ludzi wokoło siebie. Dostrzega talenty, potrafi wykryć potencjał – żadnego przedsiębiorcy nie byłoby na początku swojej „kariery” stać na wykwalifikowanego, z doświadczeniem specjalistę, który żądałby wynagrodzenia, które przekraczałoby kilkakrotnie dochody początkującej dopiero firmy, prawdopodobnie pomnożonego przez co najmniej 3 – niestety musiał bazować na swojej intuicji, zaufaniu – przede wszystkim do siebie  - oraz "ludzkiemu" podejściu do każdego kandydata.  

Każdy przedsiębiorca poważnie podchodzi do wykonywanych obowiązków -  to już nie pracownik etatowy – z całego serca pragnie, aby jego praca przyniosła zamierzone wyniki – i korzyści finansowe. Wie co jest dla niego dobre, a co nie – i to już nie tylko w kwestiach picia coca coli – potrafi określić co stanowi dla niego sukces – zwykle przedsiębiorca sobie poprzeczkę stawia najwyżej.   

Generalnie przedsiębiorcą może zostać każdy – ci nieopętani „duchem przedsiębiorczości” też  - gdyż wbrew pozorom najważniejsza jest kwestia podejścia do nauki. Cechy takie jak niezależność, determinacja, intuicja biznesowa czy efektywne zarządzanie czasem nabędą w drodze praktyki. To co na pewno stanowi wspólny mianownik zarówno dla obecnych przedsiębiorców i tych dopiero aspirujących  na to miano, to niezliczona ilość błędów oraz wpadek, a atakże wytrwałość w dążeniu do osiągnięcia założonych celów – zwłaszcza wbrew wszystkim przeszkodom.